Mr. Lonely

Έχω καιρό να γράψω στο blog και σκέφτηκα να γράψω για μια ταινία που είδα το καλοκαίρι, με συγκλόνισε και είναι πλέον στις αγαπημένες μου.

Σκηνοθέτης: Harmony Korine
Σεναριογράφος: Harmony Korine, Avi Korine
Προβλήθηκε: 2008
Είδος: Δραματικό, Κωμωδία

Τοποθετούμαστε στο Παρίσι όπου παρακολουθούμε έναν νεαρό να βγάζει τα προς το ζην κάνοντας στον δρόμο τον Michael Jackson. Γνωρίζει μια μίμο της Marilyn Monroe η οποία τον προσκαλεί να μείνει μαζί της στον πύργο που έχει στην Σκωτία όπου ζει με τον άντρα της, μίμο του Charlie Chaplin, την κόρη της Shirley Temple και άλλους μίμους μεταξύ των οποίων η Βασίλισσα της Αγγλίας, ο James Dean, ο Αβράαμ Λίνκον, ο Πάπας, η κοκκινοσκουφίτσα, η Madonna και άλλοι. Ο Michael τους πετυχαίνει σε μια περίοδο που προετοιμάζουν ένα σόου για τον κόσμο. Αρχίζει να ερωτεύεται την Marilyn. Το ίδιο κι εκείνη, δίχως όμως να διευκρινίζουν τα συναισθήματα τους ο ένας στον άλλο. Και με την άφιξη του Michael και το άγχος για την παράσταση αρχίζουν να πέφτουν τα προσωπεία των κατοίκων του πύργου. Παράλληλα βλέπουμε την εξής περιπέτεια: σ' ένα μοναστήρι ένας μοναχός μαζί με κάποιες καλόγριες πάνε να εφοδιάσουν ένα φτωχό χωριό με τρόφιμα πετώντας τα από ένα αεροπλάνο. Κατά τη διάρκεια της αποστολής μια από τις καλόγριες πέφτει από το αεροπλάνο αλλά δεν παθαίνει απολύτως τίποτα. Πεπεισμένη πως την έσωσε η προσευχή, πηγαίνει στις υπόλοιπες μοναχές και τους λέει πως ο Θεός τις καλεί για να ελέγξει την πίστη τους. Παρατηρούμε ότι κατά την διάρκεια της τριβής των μίμων αρχίζει να φαίνεται ο πραγματικός εαυτός τους και ότι στην πραγματικότητα ο εαυτός που φαίνεται να έχουν είναι δανεικός, δηλαδή οι άνθρωποι που μιμούνται. Ο Τσάπλιν είναι γυναικάς, ο Αβράαμ Λίνκον αυστηρός αλλά και αλληλέγγυος, η Βασίλισσα διακοσμητική. Με αυτή την στάση τους θέλουν να ενταχθούν στην κοινωνία ή θέλουν να την αποφύγουν γιατί πιστεύουν ότι δεν ανήκουν εκεί; Στην πραγματικότητα είναι άνθρωποι μοναχικοί, με συναισθήματα που δεν μπορούν να μοιραστούν και τους πνίγουν, που έχουν πιστέψει πως όλη τους η ζωή είναι το σόου που ετοιμάζουν. Ο Michael το καταλαβαίνει πιο γρήγορα από τους άλλους και προσπαθεί να γνωρίσει τον πραγματικό του εαυτό, βλέποντας θετικά την ζωή, σε αντίθεση με την Marilyn που όταν συνειδητοποιεί ποιά είναι, συμπεριφέρεται αυστηρά στον εαυτό της... Αυτοί οι άνθρωποι έχουν σαν ελπίδα για να ζουν τις ζωές κάποιων άλλων. Οι καλόγριες έχουν την πίστη στο Θεό. Και οι δύο μεριές μοιάζουν αρκετά. Θεωρούν ότι πρέπει να βασιστείς αλλού για να πάνε όλα στη ζωή σου όπως τα θες. Φυσικά αυτή η θέληση αποδεικνύεται ψεύτικη και αυτό φαίνεται έντονα στην κατάληξη που έχουν οι καλόγριες όταν δοκιμάζουν να πέσουν από το αεροπλάνο. Κανείς δεν χρησιμοποιεί την δική του δύναμη. Ο σκηνοθέτης φαίνεται να κρατά παραμυθένια στάση απέναντι στους ήρωές του πράγμα που δένει ωραία με την απαισιόδοξη αύρα που επικρατεί. Το σενάριο έχει κάποια κενά γιατί οι ήρωες στις συζητήσεις τους (ή και στους μονόλογους) αοριστολογούν αλλά όταν αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται πιο σφαιρικά, που είναι και ο σκοπός της σκηνοθεσίας εφόσον έχει να καλύψει κάτι αχανές, δεν καταλαβαίνεις καν τα κενά τα οποία και ίσως να μην υπάρχουν και να εξυπηρετείται έτσι η ταινία. Πολύ πιθανό μιας και ο σκηνοθέτης έχει γράψει το σενάριο. Συνοψίζοντας, το θέμα που διαπραγματεύεται η ταινία είναι το αχανές "υπάρχω" και δεν μιλάει στην λογική αλλά στο συναίσθημα και οι εικόνες της είναι γλυκήτατες και παραμυθένιες, στιγματίζοντας έτσι την ταινία, χαρακτηρίζοντας την μοναδική, φρέσκια και μοντέρνα.

Everything is Illuminated

EVERYTHING IS ILLUMINATED

Director: Liev Schreiber
Based on the novel by Jonathan Safran Foer
Starring: Elijah Wood,Eugene Hutz,Boris Leskin,Laryssa Lauret

Ένας ήσυχος και πραγματικά παράξενος νεαρός, o Safran [a true weirdo],ο οποίος είναι συλλέκτης στιγμών και αναμνήσεων ταξιδεύει στην Ουκρανία για να βρει τη γυναίκα που έσωσε τον εβραίο παππού του στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αναλαμβάνει να τον βοηθήσει ένας νεαρός Ουκρανός,ο Alex με τον παππού του και τον mentally ασταθή σκύλο-οδηγό του κατά φαντασία και κατά συμφέρον τυφλού παππού. Η έρευνα ξεκινάει όχι μόνο για τον νεαρό αμερικάνο αλλά και για τον παππού ,αφού η όλη αναζήτηση τον οδηγεί σε κομμάτια του παρελθόντος, τα οποία δεν είχε φυσικά ξεχάσει παρά μόνο θάψει στο μυαλό του. Λίγο η τύχη, λίγο η απροσδόκητη και breath-taking σύμπτωση και λίγο ακόμα το παρελθόν συνθέτουν μια ιστορία που λαβαίνει το τέλος που της αξίζει με συγκίνηση που σπάει κόκκαλα.

Well, πολλοί πόντοι για την υποκριτική ικανότητα και των τριών πρωταγωνιστών μας, για την αφοσίωση του σκηνοθέτη στη λεπτομέρεια και για την συλλογή του Σαφράν. Ακόμη , μερικοί πόντοι για το στυλ του Άλεξ [τραγουδιστη των Gogol Bordello στην πραγματική ζωή] και για τα γρυλίσματα του σκύλου.

Roma,citta aperta

Ρώμη ανωχύρωτη πόλη


Ας εκμεταλλευτώ τη μανία μου με τις ιταλικές ταινίες που έχω αυτήν την εποχή με τις Ιταλικές ταινίες μιλώντας για το κλασικό ''Ρώμη ανωχύρωτη πόλη''..

Director:Roberto Rossellini
Writers:Sergio Amidei (writer)Federico Fellini (writer)
Ετος:1945

Στη κατέχομενη απο τους Γερμανούς Ρώμη του 1944 ένα ανώτερο στέλεχος της αντίστασης (Giorgio) βρίσκει προσωρινό καταφύγιο στο σπίτι του φίλου του(Francesco) που ετοιμάζεται να παντρευτεί μια γειτονισσά του(Pina) ενω ο παπάς(Don Pietro) βοηθάει με κάθε τρόπο εν αντιθέση με την θεατρίνα φιλενάδα του(Marina)...


Ο Roberto Rossellini δημιούργησε λίγο μετά αλλα και κατα τη διάρκεια του πολέμου μία ταινία που έμελε να θεωρηθεί χαρακτηριστική και μία απο τις πρώτες του κινήματος του νεορεαλισμού.Η αλήθεια είναι οτι δεν είναι και η πιο χαρακτηριστική.Το σενάριο δημιουργήθηκε απο τον κλασικο συνεργάτη του Rosellini,Sergio Amidei μαζί με τον Federico Fellini(!) και έχει να κάνει με το δίπολο καλού-κακού σε μια εποχή που οι ρόλοι ήταν αρκετά ξεκάθαροι.Η Ρώμη παρουσιάζεται ξεκάθαρα..Φτωχός κόσμος ζεί με τον φόβο και το μίσος για Γερμανους και Ιταλούς φασίστες ενω καλύπτουν οσο μπορούν τους υπολοίπους..Οι κομμουνιστές αγωνιστές,θεωρητικά συγκρουόνται με τον Καθολικό αγωνιστή ιερέα αλλά στην πράξη είναι το ένα και το αυτό ενάντια στον κοινό εχθρό ενω τα παιδιά και η χήρα αυξάνουν το μελοδραματισμό μιας ούτως η άλλως δραματικής ιστορίας.Παρακολουθούμε ένα ντοκιμαντέρ σύγχρονο με το περιεχομενό του και μια ιστορία τόσο αληθινή και τόσο έντονα δωσμένη που όταν τελειώνει νομίζεις οτι και συ θα μπορούσες να είσαι σε αυτή τη πολυκατοικία..Χαρακτήρας αίνιγμα ο μεθυσμένος Γερμανός στη Γκεστάπω που οπως διάβασα ήταν ιδέα του Φελίνι και λόγος να απαγορευτεί η ταινία σε κάποιες χώρες..Οι ηθοποιοι και ειδικα η αγαπητή μου Anna magnani και o Aldo Fabrizi στο ρόλο του παπά είναι εξαιρετικοί..Δεν είναι μελόδραμα που προσπαθεί να είναι συγκηνητικό.Είναι μια Μεγάλη ταινία που χωρίς φανφάρες,μουσικές και φυσικά σύγχρονα εφέ συγκλονίζει με τα βασικά της στοιχεία την λιτή της σκηνοθεσία,την τόσο ειλικρινή της ιστορία και τους φοβερούς ηθοποιοούς της..


Υπόσχομαι στους 1-2 αναγνώστες μας η επόμενη ταινία να μην είναι κάποιο έπος:P

Underground

Oι διακοπές τελείωσαν τα κεφάλια μέσα κλπ..Οποτε ας ξεκινήσουμε με ένα ευκολάκι.Εύκολο στη θεωρία αφού για μια τέτοια ταινία δεν είσαι ποτε σίγουρος για το τι πρέπει να γράψεις..Κριτική πάντως οχι




Underground (1995)

Director:

Emir Kusturica

Writers:

Dusan Kovacevic (novel)
Dusan Kovacevic (play)

Βελιγράδι 1941.Β' Παγκόσμιος πόλεμος σε εξέλιξη.Παρακολουθούμε 2 ανώτερα στελέχη του Γιουγκοσλαβικού Κομμουνιστικού Κόμματος όπως και τη θεατρίνα Nataljia την οποία ερωτεύονται και οι 2 οπως και ενα Γερμανός αξιωματούχος.Η Κατοχή ξεκινάει αι μια ομάδα ανθρώπων υπο τις εντολές του Μάρκο μπαίνει σε ενα καταφύγιο.Οι Γερμαοί χάνουν τον πόλεμο και φεύγουν η μικρή κοινότητα που έχει δημιουργηθεί εκεί κάτω συνεχίζει και ζεί περιμένοντας την επανάσταση..






Ο Emir Kusturica μετά το ονειρικό αλλά αδίκως κατ'εμέ υπερεκτιμημένο Arizona Dream επιστρέφει στην Σερβία ωστε να γυρίσει την ταινία που στέκεται δίπλα αλλά τελικά μάλλον προσπερνάει το έπος Time of gypsies.Παίρνει τα όνειρα του arizona και τη σκληρή πραγματικότητα των προηγούμενων ταινιών του τα βάζει στο μπλέντερ και βγάζει αυτό το υβρίδιο σου-ρεαλισμού.Οι συμβολισμοί ασφυκτιούν και δείχνουν τόσο όμορφα κατι που συνεβαινε στις χώρες του κομμουνισμού(αν και πολλοί λένε οτι η παρουσιάζει στρεβλη εικόνα για τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο)..Οι εργατες μιας βιοτεχνίας(?) όπλων μπαίνουν στο υπόγειο να προστατευτούν απο τον πόλεμο και παραμυθάζονται απο τον πανούργο Μάρκο(που τελικά έχει γίνει δεξί χέρι του Τίτο) οτι ο πόλεμος συνεχίζεται ενω έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια ενω αυτος εκμεταλλεύεται την-εξαίσια- παραγωγική τους ικανότητα εμπορέυοντας τα όπλα για τις διάφορες κοινωνικές αναταραχές στον πάνω κόσμο.Όταν τελικά βγαίνουν πάνω βλέπουμε την αδυναμία τους να σταθούν στα πόδια τους.Η ταινία θα μπορούσε να είναι απλά ενας ωραίος διδακτικός συμβολισμός και μια αναπαράσταση για το τι συναίβει κάποτε κάπου.Ο kusturica ομως ποτε δεν θα έκανε κάτι τετοιο..Η ατμόσφαιρα που διακατέχει την ταινία δεν είναι αυτή του πολέμου αλλά μιας γιορτής..μιας γιορτής καταμεσής του πολέμου,μέσα στο καταφυγίο..Το ερωτικό τρίγωνο μεταξύ του Blackie,του Marko και της ξεπουλημένης(περισσότερο απο τους άλλους 2?χμμ) Nataljia περιπλέκει ακομα πιο πολυ τα πράγματα..Οι ερμηνίες δεν περιγράφονται(η ''μουσα'' Manojlovic σβήνει τα πάντα),η σκηνοθεσία είναι προσεγμένη παντού με την κάμερα να μην κάθεται ποτε ακίνητη και η μουσική του Bregovic την εκτινάσουν στον ουρανό..Τα τελευταια 20 λεπτά η αλλαγή πυ συντελείται σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό..Το είπα δεν είναι εύκολο να κάνεις κατι παραπανω απο μια απλή περιγραφη σε Αυτή τη ταινία..Και άλλωστε δεν χρειάζεται..Είναι τόσο απολαυστικό να την ανακαλύψεις μόνος σου.

Μάλλον οτι καλύτερο έβγαλε ο ευρωπαικός κινηματογράφος στα 90s.