Underground

Oι διακοπές τελείωσαν τα κεφάλια μέσα κλπ..Οποτε ας ξεκινήσουμε με ένα ευκολάκι.Εύκολο στη θεωρία αφού για μια τέτοια ταινία δεν είσαι ποτε σίγουρος για το τι πρέπει να γράψεις..Κριτική πάντως οχι




Underground (1995)

Director:

Emir Kusturica

Writers:

Dusan Kovacevic (novel)
Dusan Kovacevic (play)

Βελιγράδι 1941.Β' Παγκόσμιος πόλεμος σε εξέλιξη.Παρακολουθούμε 2 ανώτερα στελέχη του Γιουγκοσλαβικού Κομμουνιστικού Κόμματος όπως και τη θεατρίνα Nataljia την οποία ερωτεύονται και οι 2 οπως και ενα Γερμανός αξιωματούχος.Η Κατοχή ξεκινάει αι μια ομάδα ανθρώπων υπο τις εντολές του Μάρκο μπαίνει σε ενα καταφύγιο.Οι Γερμαοί χάνουν τον πόλεμο και φεύγουν η μικρή κοινότητα που έχει δημιουργηθεί εκεί κάτω συνεχίζει και ζεί περιμένοντας την επανάσταση..






Ο Emir Kusturica μετά το ονειρικό αλλά αδίκως κατ'εμέ υπερεκτιμημένο Arizona Dream επιστρέφει στην Σερβία ωστε να γυρίσει την ταινία που στέκεται δίπλα αλλά τελικά μάλλον προσπερνάει το έπος Time of gypsies.Παίρνει τα όνειρα του arizona και τη σκληρή πραγματικότητα των προηγούμενων ταινιών του τα βάζει στο μπλέντερ και βγάζει αυτό το υβρίδιο σου-ρεαλισμού.Οι συμβολισμοί ασφυκτιούν και δείχνουν τόσο όμορφα κατι που συνεβαινε στις χώρες του κομμουνισμού(αν και πολλοί λένε οτι η παρουσιάζει στρεβλη εικόνα για τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο)..Οι εργατες μιας βιοτεχνίας(?) όπλων μπαίνουν στο υπόγειο να προστατευτούν απο τον πόλεμο και παραμυθάζονται απο τον πανούργο Μάρκο(που τελικά έχει γίνει δεξί χέρι του Τίτο) οτι ο πόλεμος συνεχίζεται ενω έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια ενω αυτος εκμεταλλεύεται την-εξαίσια- παραγωγική τους ικανότητα εμπορέυοντας τα όπλα για τις διάφορες κοινωνικές αναταραχές στον πάνω κόσμο.Όταν τελικά βγαίνουν πάνω βλέπουμε την αδυναμία τους να σταθούν στα πόδια τους.Η ταινία θα μπορούσε να είναι απλά ενας ωραίος διδακτικός συμβολισμός και μια αναπαράσταση για το τι συναίβει κάποτε κάπου.Ο kusturica ομως ποτε δεν θα έκανε κάτι τετοιο..Η ατμόσφαιρα που διακατέχει την ταινία δεν είναι αυτή του πολέμου αλλά μιας γιορτής..μιας γιορτής καταμεσής του πολέμου,μέσα στο καταφυγίο..Το ερωτικό τρίγωνο μεταξύ του Blackie,του Marko και της ξεπουλημένης(περισσότερο απο τους άλλους 2?χμμ) Nataljia περιπλέκει ακομα πιο πολυ τα πράγματα..Οι ερμηνίες δεν περιγράφονται(η ''μουσα'' Manojlovic σβήνει τα πάντα),η σκηνοθεσία είναι προσεγμένη παντού με την κάμερα να μην κάθεται ποτε ακίνητη και η μουσική του Bregovic την εκτινάσουν στον ουρανό..Τα τελευταια 20 λεπτά η αλλαγή πυ συντελείται σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό..Το είπα δεν είναι εύκολο να κάνεις κατι παραπανω απο μια απλή περιγραφη σε Αυτή τη ταινία..Και άλλωστε δεν χρειάζεται..Είναι τόσο απολαυστικό να την ανακαλύψεις μόνος σου.

Μάλλον οτι καλύτερο έβγαλε ο ευρωπαικός κινηματογράφος στα 90s.