Σκηνοθέτης: Alan Parker
Σενάριο: Billy Hayes(βιβλίο)
Oliver Stone
Προβλήθηκε: 1978
Είδος: Δραματικό
Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία. Το 1970 ο νεαρός Αμερικανός Billy Hayes πάει ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη με την κοπέλα του για διακοπές και εκεί αγοράζει μια ποσότητα χασίς για χρήση προσωπική και για τους φίλους του μιας και η τιμή του ήταν φθηνή. Στο αεροδρόμιο όμως γίνεται σωματικός έλεγχος από τους Τούρκους αστυνομικούς και ανακαλύπτουν την ποσότητα των ναρκωτικών την οποία και είχε δέσει πάνω του. Τον πηγαίνουν στις Τούρκικες φυλακές όπου και παραμένει μέχρι να βρεθεί δικηγόρος και να δικαστεί στο Τούρκικο δικαστήριο. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν πολύ καλά μιας και η Τουρκική δικαιοσύνη θέλει να δείχνει προς τα έξω το προφιλ του αυστηρού και της παραδειγματικής δικαιοσύνης. Η Αμερικανική πρεσβεία δεν μπορεί να επέμβει γιατί οι Τούρκοι τους έχουν περιορισμένους. Ο Μπίλι δικάζεται σε 4 χρόνια φυλάκισης για κατοχή ναρκωτικών. Στις φυλακές τα πράγματα είναι μια μικρή σκιαγράφηση της κοινωνίας με τις σχέσεις εξουσίας εντονότερες. Οι κρατούμενοι τρώνε συχνά ξύλο από τους δεσμοφύλακες, υπάρχουν οι γλείφτες και τα τσιράκια των αστυνομικών, διακινούνται ναρκωτικά (!) και οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε κλίκες και ομάδες... επιβίωσης. Παρόλα αυτά ο Μπίλι γνωρίζει και άλλους αλλοδαπούς φυλακισμένους και αμέσως γίνονται φίλοι. Όλοι τους παλαιότεροι από αυτόν του προτείνουν να χρησημοποιήσει το Εξπρες του Μεσονυκτίου που στη γλώσσα της φυλακής δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απόδραση. Ο Μπίλι περιμένει υπομονετικά 3,5 χρόνια μέχρι που τον καλούν για δίκη ξανά. Αυτή τη φορά η εντολή από την Άγκυρα είναι η ισόβια καταδίκη του Μπίλι για εμπόριο ναρκωτικών. Ο Μπίλι προσπαθεί ν' αποδράσει αλλά μετά από κάποιες αποτυχημένες απόπειρες και βλέποντας τους φίλους του να καταρρέουν μπροστά στα βασανιστήρια των αστυνομικών, ξεσπάει, σκοτώνει το καρφί της φυλακής και καταλήγει σε ψυχιατρείο. Η επίσκεψη της κοπέλας του του δίνει κουράγιο για να μην τρελαθεί και να το σκάσει από εκεί. Έπειτα από συμπλοκή με δεσμοφύλακα που είχε και στις φυλακές, ο Μπίλι σκότωντας τον, ντύνεται αστυνομικός και καταφέρνει να βρεθεί έξω από τις φυλακές. Ξεφεύγει στην Ελλάδα και 3 βδομάδες μετά βρίσκεται στην Αμερική. Η ταινία ήταν εκπληκτική. Η παραγωγή τόσο προσεγμένη που αποδίδει στην ταινία μια ρεαλιστικότητα αλλά ταυτόχρονα μια διαχρονικότητα. Ούτε που καταλαβαίνεις ότι η ταινία γυρίστηκε πριν 30 χρόνια και πραγματικά σου δίνει να καταλάβεις το κλίμα της φυλακής. Σε όλο αυτό βέβαια δεν θα μπορούσε να μην συμβάλλει η μεταφορά από βιβλίο σε σενάριο του Όλιβερ Στόουν. Ο σκηνοθέτης γίνεται όχι ο αφηγητής αλλά ο ξεναγός στην πραγματικότητα του Μπίλι Χέηζ. Ο Brad Davis είναι εκπληκτικός στον ρόλο του και δίνει μια φοβερή ερμηνεία. Πιστεύεις πραγματικά ότι αυτός ο άνθρωπος νιώθει την αδικία στο πετσί του και θέλει την ελευθερία του πάσει θυσία. Η σκηνή που παθαίνει υστερία όταν πέρνουν και τον τελευταίο του φίλου εξαιτίας ενός κρατουμένου που ήταν ευνοημένος από τους δεσμοφύλακες επειδή έγλυφε σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Πιστεύεις κάθε λεπτό πως είναι έτοιμος για όλα. Και φυσικά όταν τελειώνει η ταινία νιώθεις μια ανακούφιση και ότι είσαι κι εσύ μέτοχος της ιστορίας. Πέρα από την έκπληξη που σου δίνει η ταινία επειδή είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία, μπορείς να πάρεις σαν παράδειγμα αυτές τις πολύ ιδιαίτερες και τραβηγμένες κατάστασεις της ζωής που εκφράζουν αλήθειες για την δομή της κοινωνίας, της εξουσίας και της ελευθερίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου