Μια όμορφη γυναίκα είναι παντρεμένη πρόσφατα με έναν μεγαλοαστό γιατρό. Αγαπιούνται αλλά αυτή δεν μπορεί να βρεθεί μαζί του ερωτικά. Παράλληλα έχει βίαιες σεξουαλικές φαντασιώσεις με άλλους άντρες. Ο άντρας της δείχνει κατανόηση και φαίνεται να έχει υπομονή. Η γυναίκα όμως για να μπορέσει να εκπληρώσει τις φαντασιώσεις πιάνει δουλειά σαν πόρνη πολυτελείας σε μέρος που της υπέδειξε φίλος του άνδρα της που του αρέσει και όσο πιο πολύ απασχολεί το σώμα της εκεί, τόσο πιο κοντά έρχεται με τον άνδρα της. Κάποια στιγμή γνωρίζει έναν δολοφόνο ο οποίος και παθιάζεται μαζί της. Όταν αποφασίζει να παρατήσει την πορνεία και να αφοσιωθεί στον σύζυγο της ο δολοφόνος τρελαίνεται και προσπαθεί να σκοτώσει τον άνδρα της. Τελικά εκείνος μένει ανάπηρος και ο δολοφόνος πεθαίνει. Τι απ' όλα αυτά είναι φαντασίωση όμως; Ο Bunuel, παίζει με το μυαλό σαν σουρεαλιστής που θέλει να σέβεται τον εαυτό του. Εικόνες στο πορνείο, βίαιες φαντασιώσεις, ένας παθιασμένος δολοφόνος, ένας υπομονετικός άνδρας. Τι υπάρχει στην ζωή και τι στην φαντασία της γυναίκας παραμένει άγνωστο. Καλό όμως θα ήταν να αναρωτηθούμε και το γιατί... Ας δούμε τις εικόνες και τι μπορούμε να ερμηνεύσουμε. Το ζευγάρι αγαπιόταν σε μια εποχή που οι μεγαλοαστοί είχαν ανιαρές υποχρεώσεις και που τα πάντα κρίνονταν στον κοινωνικό περίγυρο. Φυσικά τέτοιοι φτασμένοι άνθρωποι δεν χρειάζεται και απαγορεύεται από ένα σημείο και μετά να αναλώνονται σε δραστηριότητες, όπως η σεξουαλική. Γι' αυτό υπάρχουν τα πορνεία. Αλλά παντού μπορεί να βρεθεί η διάκριση και βλέπουμε στην ταινία να τονίζεται το "πολυτελείας" και η διαφορά από την "πιάτσα". Ένα ακόμα κατηγορώ προς την αστική κοινωνία από τον Bunuel. Η καταπίεση της σαρκικής επιθυμίας, η οποία μπορεί να είναι και μέρος της αγάπης. Ο ανάπηρος σύζυγος. Γιατί βλέπει τον σύζυγο της ανάπηρο και μετά από λίγο να περπατάει κανονικά; Μάλλον η πρωταγωνίστρια ήθελε κάπου να ρίξει την ανικανότητα για ερωτική συνεύρεση και πρακτικά η σωματική αναπήρια δεν επιτρέπει την σεξουαλική επαφή. Ήθελε επίσης να φύγει το φταίξιμο από πάνω της αλλά να μπορεί να του δείχνει την αγάπη της. Γι' αυτό ήταν ανάπηρος, μπορούσε να τον φροντίζει. Όταν του αποκάλυψε την αλήθεια λυτρώθηκε, και μαζί της έγινε καλά κι αυτός. Έπειτα ο παθιασμένος δολοφόνος. Ένα μέρος το οποίο την απελευθέρωσε και την έκανε να φερθεί τρυφερά στον άνδρα της αφού είχε την σεξουαλική ικανοποίηση από αλλού και δεν την πείραζε που δεν εισέπρατε κάτι τέτοιο από τον σύζυγο της. Ο φίλος που παρότρυνε την πρωταγωνίστρια να δουλέψει σε οίκο ανοχής. Αυτός που έρχεται να ταράξει τα νερά στη ζωή ενός μεγαλοαστικού ζευγαριού. Η επανάσταση ή κάποιος που διψάει για κατακτήσεις; Όταν η όμορφη γυναίκα του φίλου δίνεται από μόνη της στο πορνείο δεν τον ελκύει πια. Όσο ανήκει σε κάποιον, όσο υπάρχουν κάποιοι κανόνες γύρω της που πρέπει να σπάσει για να την έχει, τότε είναι ελκυστική. Η ταινία αρχίζει και ξεκινάει με μια φαντασίωση πάνω σε μια άμαξα. Όσο είναι καταπιεσμένη η γυναίκα βρίσκεται με την βία πάνω στην άμαξα. Όταν όμως απελευθερώνεται η άμαξα προχωράει μόνη της και αυτή απλά την κοιτάει... Μια εξαιρετική (αναμφίβολα) ταινία που για ακόμη μια φορά κατηγορεί τους επιφανειακούς κανόνες ζωής της αστικής κοινωνίας που καταπιέζουν, απαιτούν και διαιωνίζονται χωρίς καμία βελτίωση. Ο Βunuel ζωγραφίζει ένα σουρεαλιστικό μανιφέστο με τον τρόπο που τον κάνει πρώτο και μοναδικό στο είδος του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου