Σκηνοθέτης: Marc Rothemund
Σεναριογράφος: Fred Breinersdorfer
Προβλήθηκε: Οκτώβριος 2006
Είδος: Βιογραφικό, Δραματικό
Η φοιτήτρια Σόφι Σολ και ο αδερφός της Χανς, είναι μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης "Λευκό Ρόδο" στα τέλη του ΒΠΠ στην Γερμανία και δρουν ειρηνικά, προσπαθώντας ν' αλλάξουν και να αφυπνίσουν τον Γερμανικό λαό με τα λόγια και όχι με βίαιες πράξεις. Αποφασίζουν να μοιράσουν αντιστασιακά φυλλάδια στο πανεπιστήμιο, αλλά συλλαμβάνονται. Η ταινία περιγράφει τις τελευταίες μέρες της, από την σύλληψή της μέχρι την εκτέλεση της.
Η Σόφι Σολ έρχεται αντιμέτωπη με διοικητές αστυνομίας, κρατούμενους και γενικά την απόρροια του φασισμού. Μένει πιστή στις ιδέες της, δεν τρομάζει και είναι σίγουρη για την τελική δικαίωση των πράξεών της. Μπορεί να την εκτελούν, αλλά έτσι αποδεικνύεται ότι είναι δυνατότερα ο λόγος της, οι ιδέες της και η γαλήνια πίστη της από τον φασισμό του Χίτλερ και ότι οι Ναζί έχουν κάτι να φοβούνται. Χαρακτηριστική η σκηνή της δίκης όπου, απευθυνόμενη στο δικαστήριο, λέει "θα έρθετε σύντομα στη θέση μου".
Προσωπικά μετά από αυτή την ατάκα ήθελα να δω την Δίκη της Νυρεμβέργης για να δικαιωθώ ηθικά. Η ταινία είναι πολύ δυνατή, ο ορισμός του αντιπολεμικού δράματος. Από τις ταινίες που ταυτίζεσαι εύκολα και παθιάζεσαι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Είτε θες να κάνεις κι εσύ κάτι τόσο πιστό στης αρχές σου, είτε να δικάσεις τους Ναζί. Προφανώς και υπάρχει οπτική γωνία από τη στιγμή που πρόκειται για τη βιογραφία αντιστασιακού, αλλά δεν τερατοποιεί τους φασίστες, περισσότερο παραθέτει καταστάσεις, όσο τερατώδης κι αν είναι. Πιστεύω πως παίζει ρόλο το ότι η ταινία είναι Γερμανική, έχει δηλαδή κάτι προσωπικό, κάτι που την πονάει να πει. Αξίζει να σημειωθεί πως τόσο η Σόφι Σολ, όσο και η οργάνωση "Λευκό Ρόδο", υπήρξαν και δρούσαν ειρηνικά.
Όπως και να 'χει, η ταινία είναι από τις λίγες που μ' έχουν εντυπωσιάσει τελευταία, αρκετά "κινηματογραφική" με την ένταση της περιπέτειας, αν και δραματική και μ' έναν συνεχή
πολιτικό, κοινωνικό, ηθικό προβληματισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου