Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων

Και συνεχίζω με ταινίες από το Ταινιόραμα. Αυτή τη φορά με μια πολυσυζητημένη ταινία, που έχει λογοκριθεί αρκετά για την προβολή ξεκάθαρων ερωτικών επαφών. Αλλά δε θέλω να σταθώ μόνο σ' αυτό.

Σκηνοθέτης: Nagisa Oshima
Σεναριογράφος: Nagisa Oshima
Προβλήθηκε: Απρίλιος 1977 (Η.Π.Α.)
Είδος: Δραματικό, Ερωτικό

Βρισκόμαστε στην Ιαπωνία πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σ' ένα ξενοδοχείο πιάνει δουλειά μια πρώην πόρνη ως υπηρέτρια. Δεν περνάει πολύς καιρός και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου την προσεγγίζει με αποτέλεσμα να ξεκίνησει μια θυελλώδης ερωτική σχέση. Η Sada Abe παθιάζεται με το αφεντικό της και ζητάει συνεχώς όλο και περισσότερο σεξ. Αυτός, υπάκουος και πρόθυμος κάνει ό,τι του ζητήσει. Φαίνονται ερωτευμένοι, αλλά το πάθος τους οδηγεί σε ακραίους πειραματισμούς προκειμένου να φτάσουν την απόλυτη ηδονή και τελικά στον θάνατο. Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία που είχε σοκάρει την Ιαπωνία κατά την οποία η Sada Abe ήταν τόσο παθιασμένη με τον εραστή της που κατέληξε να τον σκοτώσει για να βρει την ηρεμία της, αλλά και να του κόψει τα γεννητικά του όργανα, τα οποία τύλιξε σ' ένα χαρτί και κουβαλούσε μαζί της μέχρι που την έπιασαν.
Το ζευγάρι δεν ενδιαφέρεται για τους γύρω του και κάνει σεξ υπό την παρουσία γκέισας, δεν σταματάνε ακόμα κι όταν τους σερβίρουν, δεν ενδιαφέρονται παρά μονάχα για το σεξ, δηλώνουν πως δεν τρώνε. Πάνω σ' αυτό, μου θύμισε τον Πλατωνικό μύθο του Αριστοφάνη στο Συμπόσιο σύμφωνα με τον οποίο οι άνθρωποι όταν χωρίστηκαν από τον Δία (ήταν ένας τέλειος άνθρωπος κάποτε) έψαχναν το άλλο τους μισό και όταν το έβρισκαν αγκαλιάζονταν χωρίς να τους νοιάζει τίποτ' άλλο μέχρι που πέθαιναν από ασιτία.
Υπάρχει μια γενικότερη σύζευξη έρωτα και θανάτου - που βλέπουμε να συνδυάζεται σε πολλά σημεία στην πορεία της σκέψης - η οποία φτάνει τα άκρα. Πρόκειται άλλωστε για δύο σημαντικά στάδια στη ζωή του ανθρώπου. Η επαλήθευση του συσχετισμού τους από τη ζωή απ' ότι καταλαβαίνω, κίνησε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη-σεναριογράφου και δημιούργησε την αυτοκρατορία των αισθήσεων.
Η ταινία όπως ανέφερα έχει λογοκριθεί για τις ερωτικές της σκηνές και απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες. Όποιος περιμένει να δει τσόντα, δε θα τη δει. Προφανώς και πρωταγωνιστεί το σεξ, αλλά πρόκειται για μια ερωτική σ χ έ σ η. Ο τρόπος με τον οποίο κλιμακώνεται η σχέση αυτή, που ξεκινάει από την πιο απλή ερωτική έλξη, καταστρέφει και οδηγεί στο θάνατο, είναι άρτια. Η κάμερα βρίσκεται εκεί και παρατηρεί. Δεν καταλαβαίνεις για πότε αρχίζει η σχέση και για πότε τελειώνει, αλλά σε κάνει να καταλάβεις -χωρίς "τσαπατσουλιές" - ότι ακολουθεί μία εξέλιξη, την οποία ίσως θα χαρακτήριζα κακή σε γενικές γραμμές, γιατί διαλύει τη ζωή και το μυαλό των ηρώων μέχρι την τελική τους καταστροφή.
Η σχέση αυτή, μπορεί να πάρει και άλλη διάσταση, την οποία δεν σκέφτηκα πολύ μέχρι που διάβασα αυτή εδώ την αναδημοσίευση http://contactiongr.blogspot.com/2010/06/32.html. Κι εννοώ το πολιτικό περιθώριο στο οποίο βρίσκονται οι πρωταγωνιστές. Και μόνο που για ένα λεπτό η κάμερα παρατηρεί τους στρατιώτες, σημαίνει πως τοποθετεί ένα πολιτικό πλαίσιο. Αυτό δεν το κάνεις αν δε θες να το συσχετίσεις με την ιστορία που περιγράφεις, έστω και στο ελάχιστο. Οι ήρωες περιθωριοποιήθηκαν -αναγκαστικά- από την ζωή που καταπίεζε τους ανθρώπους για χάρη της οργάνωσης και της τάξης. Ίσως η ακραία εξέλιξη τους ήταν αναλογικά ακραία με το πολιτικό σκηνικό της εποχής τους.